W województwie wielkopolskim na młodych plantacjach rzepaku ozimego zaobserwowano pierwsze osobniki śmietki kapuścianej. Śmietka stanowi obecnie największe zagrożenie dla rzepaku ozimego w okresie jesiennej wegetacji. Larwy żerują na korzeniach i szyjce korzeniowej. Objawami żerowania są widoczne na korzeniach i szyjce korzeniowej ciemne przebarwienia, nadgniłe miejsca zamieranie korzeni bocznych, a także powstałe chodniki z obumarłą tkanką, w których znajdują się larwy. W przypadku silnego uszkodzenia wzrost roślin zostaje zahamowany, a w skrajnych przypadkach rośliny zamierają. Uszkodzone rośliny są także bardziej wrażliwe na przemarzanie, niekiedy wylegają i wcześniej dojrzewają. Uszkodzenia powodowane przez śmietki przyczyniają się do powstawania chorób na rzepaku.
Opis szkodnika:
Larwa – długości 7-8 mm, barwy kremowej, żółtobiałej. Ciało robakowate, bez odnóży, zwężające się ku przodowi, głowa nie jest wyraźnie wyodrębniona. Poczwarka – długości 7 mm, początkowo barwy żółtobrązowej później ciemnobrunatnej. Owad dorosły – długości 5-6 mm, barwy szarej z czarnymi szczecinkami. U samic występuje żółty odcień ciała i skrzydeł, natomiast cechą charakterystyczną samców jest kępka szczecinek na udach trzeciej pary odnóży.
Podstawowym zabiegiem chemicznego zwalczania śmietki kapuścianej jest zaprawianie nasion. Zaprawy chronią jednak rzepak tylko w przypadku niskiej liczebności szkodnika. Jeżeli liczebność przekroczy próg ekonomicznej szkodliwości (1 muchówka w żółtym naczyniu w ciągu trzech dni) należy podjąć zwalczanie środkami nalistnymi. Zabiegi chemicznego zwalczania w formie oprysku należy przeprowadzić krótko po nalocie muchówek na plantację, zanim samice przystąpią do składania jaj. Najczęściej wykonuje się je we wrześniu w fazie rozwojowej rzepaku BBCH 15-19. Do zwalczania śmietki należy zastosować środki ochrony roślin zawierające następujące substancje czynne: acetamipryd, cypermetrynę, deltametrynę oraz acetamipryd + lambda-cyhalotrynę.
