Skrzypionki to szkodniki licznie występujące na wszystkich gatunkach zbóż, zwykle żerują na jęczmieniu, pszenicy, pszenżycie i owsie, natomiast rzadziej na życie.
Skrzypionki rozwijają jedno pokolenie w roku. Stadium zimującym są chrząszcze pozostające w glebie, zaroślach lub ściółce. Wiosną, gdy w ciągu kilku dni temperatura przekracza 10°C, opuszczają zimowiska i przelatują
na plantacje roślin żywicielskich. Chrząszcze, żerują na blaszkach liściowych, wyjadają tkankę miękiszową, w wyniku czego powstają podłużne otworki wzdłuż nerwów. Jednak znacznie groźniejsze jest żerowanie larw, które zjadają skórkę górną liścia i tkankę miękiszową, pozostawiając skórkę dolną, która zasycha i bieleje. Każda larwa niszczy średnio 2,5–3,5 cm2 powierzchni liścia. Ponadto w miejscu żerowania larw liście zbóż są zabrudzone lepką substancją i kałem.
Opis szkodnika
Stadium szkodliwym są chrząszcze. W przypadku skrzypionki zbożowej chrząszcze są zielonkawe lub niebieskawe o metalicznym połysku. Ich przedplecze i nogi są pomarańczowe, czułki czarne. Długość ciała wynosi 4–5 mm. Osobniki dorosłe skrzypionki błękitek osiągają długość do 3,5–4 mm, mają ciemnoniebieskie ubarwienie z metalicznym połyskiem. U obu gatunków na pokrywach skrzydeł widnieją rzędy kropek.
Monitoring
W celu monitorowania występowania chrząszczy, jaj i larw przeprowadza się systematyczne obserwacje roślin w kilku miejscach zasiewu. Liczebność chrząszczy można określić także za pomocą odłowów czerpakiem entomologicznym. Próg ekonomicznej szkodliwości to 1–2 larwy na źdźble pszenicy ozimej, pszenżyta ozimego i żyta oraz 1 larwa na 2–3 źdźbła jęczmienia ozimego i jarego, pszenicy jarej, pszenżyta jarego i owsa.
Ochrona
Zwalczanie przeprowadza się w okresie masowego wylęgu larw z licznie składanych jaj i gdy jednocześnie obserwuje się larwy ok. 4 mm długości pochodzące z wcześniejszych wylęgów. Informacji o zarejestrowanych preparatach i terminach ich stosowania należy poszukiwać w corocznie aktualizowanych programach ochrony roślin rolniczych.
