Na roślinach buraka cukrowego pojawiły się już pierwsze mszyce. Osobniki dorosłe są czarne, długości 1,5–2,5 mm. Mają bezbarwne, duże, delikatne i połyskujące skrzydła. Z odwłoka wystają dwa wyrostki zwane syfonami oraz pojedynczy mały ogonek. Larwa wyglądem przypomina osobnika dorosłego, jednak jest od niego mniejsza i nie ma skrzydeł. Nimfa jest podobna do nieuskrzydlonych mszyc. Ma pękate ciało, jasne plamki na grzbietowej stronie odwłoka oraz zaczątki skrzydeł.
Mszyce najliczniej żerują na liściach sercowych. Wysysając soki, mogą powodować odwodnienie roślin, zwłaszcza w okresach bezdeszczowych. Liście tracą turgor i rośliny więdną. Najliczniej zasiedlane są wewnętrzne okółki, ale w przypadku licznej populacji atakowi podlegają także starsze liście oraz ogonki liściowe. Blaszka liściowa charakterystycznie zwija się i fałduje. W upalne lata szkodliwość mszyc jest znacznie mniejsza. Mszyce są wektorami wirusów wywołujących nekrotyczną oraz łagodną żółtaczkę buraka.
Próg ekonomicznej szkodliwości to 15% zasiedlonych roślin. Mszyce należy zwalczać po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości, przed wystąpieniem kolonii mszyc.
Do zwalczania mszyc zarejestrowane są środki zawierające deltametrynę: Decis Mega 50 EW, Delta 50 EW oraz Mospilan 20 SP (czasowe zezwolenie) . Środki te stosować w dawce 0,2 l/ha, z chwilą zasiedlenia roślin przez uskrzydlone mszyce, przed pojawieniem się kolonii.
