Coraz więcej rolników decyduje się na siew pszenicy ozimej w październiku lub listopadzie. Powodem takiej decyzji są najczęściej niekorzystne warunki pogodowe. Duży wpływ ma również plan zasiewów w gospodarstwie, gdyż pszenica ozima często jest rośliną następczą po kukurydzy czy burakach cukrowych. Należy jednak pamiętać, że każde opóźnienie terminu siewu wpływa negatywnie na wysokość plonu, dlatego trzeba przestrzegać kilku podstawowych zasadach:
1. Termin siewu
Pszenicę ozimą najlepiej wysiewać w odpowiednim terminie. W Polsce optymalne termin siewu pszenicy ozimej kształtują się następująco:
– rejon północno-wschodni i wschodni – od 15 do 25 września,
– rejon centralny i południowo-wschodni – od 20 do 30 września,
– rejon północno-zachodni i zachodni – od 20 września do 5 października,
– region Dolnego Śląska i Opolszczyzny – od 25 września do 10 października.
2. Norma wysiewu
Im późniejszy siew, tym norma wysiewu powinna być większa. Wszystko zależy od warunków pogodowych, terminu siewu, odmiany oraz stanowiska. Nie należy jednak przekraczać normy 450 ziaren/m2. Należy także pamiętać o szybkim podaniu wiosennej dawki azotu, aby rośliny mogły nadrobić braki w ilości źdźbeł kłosonośnych.
3. Głębokość siewu
Głębokość siewu jest jednym z kluczowych elementów w agrotechnice pszenicy ozimej. Zbyt płytki siew może powodować narażenie węzła krzewienia na niekorzystne działanie mrozu. Z drugiej strony nadto głęboki siew wpływa na jakość wschodów oraz ich opóźnienie. Co bezpośrednio wpływa na obniżenie tempa wzrostu roślin i ograniczenie krzewienia się pszenicy ozimej. Optymalna głębokość siewu zbóż to 2–3 cm.
4. Odpowiednia odmiana
Obecnie na rynku dostępnych jest bardzo dużo odmian pszenicy ozimej. Różnią się one między sobą wieloma cechami, np.: plonem, zimotrwałością, ale również terminem siewu. Najbardziej odpowiednią fazą roślin na spoczynek zimowy jest faza BBCH 11-12, czyli faza od jednego do dwóch liści. Młode siewki są bardziej odporne na niskie temperatury, gdyż odżywiają się z zapasów zgromadzonych w ziarniaku. Najbardziej krytycznym momentem jest faza BBCH 13 (3 liści). Jest to stadium, kiedy roślina rozpoczyna odżywianie poprzez korzenie. Kupując nasiona danej odmiany należy, więc wybierać te szybko rozwijające się jesienią, aby uniknąć fazy krytycznej. Odmiany o dużym wigorze jesiennym to: ADMONT, ARCHITEKT, ASKABAN, PIRUETA, SU AVENTINUS, SU MANGOLD.
Bardzo ważnym kryterium, na które należy zwrócić uwagę jest również przedplon. Przy późnych siewach po kukurydzy wybierajmy odmiany mniej wrażliwe na grzyby z rodzaju Fusarium. Przykładem takich odmian są: ADMONT, ARCHITEKT, ASKABAN, LEMMY, PATRAS, PRODUZENT, SU MANGOLD.
Opóźnione siewy mają również pewne korzyści. Należy podkreślić, że w momencie, gdy stoimy przed wyborem zasiewów listopadowych pszenicy lub siewów wiosennych odmian jarych. Ten pierwszy gwarantuje nam dużo wyższy plon ze względu na dłuży okres wegetacji oraz lepsze warunki wodne w glebie.
Autor: Tomasz Szymański, Saaten-Union
