Rośliny rzepaku dobrze zahartowane jesienią są w stanie wytrzymać spadek temperatur nawet do – 20oC, szczególnie gdy przykryte są warstwą śniegu, a taką sytuację mieliśmy w tym sezonie. Prawidłowo rozwinięty rzepak w okresie jesiennym powinien mieć co najmniej 8-12 liści, grubą szyjkę korzeniową (minimum 1 cm) oraz głęboki, palowy system korzeniowy (co naj mniej 25 cm). Taki rozwój rzepaku zapewnia dużą odporność na wymarzanie oraz prawidłową regenerację roślin po zimie.
Plon rzepaku tworzy się przez cały okres wegetacji, tj. jesienią i wiosną, ale także w okresie spoczynku zimowego. Obecnie rzepak znajduje się w fazie zimowego spoczynku roślin. W tym okresie, pomimo niskich temperatur i braku wzrostu organów wegetatywnych (liści), stożek wzrostu u roślin rzepaku różnicuje się dalej. Widoczny staje się również rozwój zawiązków kwiatowych. Zwykle pod koniec lutego można już wyraźnie zauważyć wyciągnięte szypułki kwiatowe wraz z płatkami kielicha. Zawiązywanie kwiatów rozpoczyna się na pędzie głównym, a następnie na pędach bocznych – w kolejności od góry ku dołowi. W zimie w zależności od pogody może dochodzić do zróżnicowanych strat liści, które średnio wynoszą około 50% ich biomasy wytworzonej w okresie jesiennym. Dopóki pąk wierzchołkowy pozostaje nieuszkodzony, na wiosnę, przy prawidłowym odżywieniu roślin, można liczyć na szybką regenerację liści i ich prawidłowy rozwój.
Zapraszamy do obejrzenia relacji z poletek !
